Bericht in gedicht

Kia ora sgatjes!

Lang gewacht, stil gezwegen: we hebben eindelijk weer eens een keer een berichtje van onze ouwe trouwe viervoeter die graag kusjes op zijn neus krijgt gekregen.
Het klinkt misschien een beetje laf, maar bij ons kan er nu ook weer een berichtje vanaf.

Wat hebben we nu weer allemaal meegemaakt, ons geplande rustige weekendje was alweer een heel eind volgeraakt.
Omdat we zaterdag bij de rugby gratis naar binnen mochten was dat echt een kopie, anderhalf uur kijken naar mooie mannen op een mannenhopie!
Dat rugby is toch echt een gave bezigheid, dus van dit uitje hadden we totaal geen spijt.
Daarna nog even naborrelen in een of andere VIP-zaal, waar we tegen sommige spelers vertelden dat ze nogal lang waren in ons eigen taal.
We spraken geen Nederlands, begrijp ons niet verkeerd, maar na een paar borreltjes ben je in no-time je Engelse vaardigheden verleerd!
Later die avond hadden we met Andy (de duiker van het aquarium) afgesproken om mee te gaan naar een feest, maar wij sissy’s zijn afgehaakt en er dus nooit geweest.
Uiteindelijk toch nog in de kroeg beland, met 2 gasten van ons hostel afkomstig uit een ander land.
Tegen hun zijn we een potje gaan poolen, maar als je niet kan winnen ga je je toch wel een grote loser voelen.

Zondag hadden we nodig om even bij te slapen, zodat we niet de hele week lopen te gapen.
Na een dagje lekker nixen, ging onze baas in de avond ff een dineetje voor ons fixen.
De rest van de week nog ff bikkelen om ons programma af te maken, waarna we voldaan bij onze stage konden afhaken.
We waren het schoonmaken na 4 weken weleens zat, en hebben het na enig overleg over onze vervroegde vakantie gehad!
Omdat al het personeel het erover eens was dat wij ontzettend leuk, lief, aardig en geweldig zijn, leek een afscheidsfeestje hen wel erg fijn!
Zo gezegd zo gedaan, lekker in een lege kroeg op donderdagavond uit ons dak gegaan!
Na een aantal shakers ging het zeker niet verkeerd, wij hebben ze zelfs het handje klappen en roeien aangeleerd!
Ondanks dat het liedje Boten Anna volgens onze Zweedse collega Anna niet over een boot gaat, stond ook zij tijdens het roeien paraat.
Een goeie tip van ons aan ons voor later: ook van shakers ontwikkel je geen kater!

Vrijdags besloten om nog even in Napier rond te kijken, we speelden een spelletje dat op golf moest lijken.
Wij bleken echt geen pro’s en zagen er, al zeggen we het zelf, uit als een stelletje bimbo’s...
Van het Napier museum hebben we wel een beetje spijt, het kostte ons alleen maar tijd.
Het moest een voorstelling zijn hoe Nieuw-Zeelanders zich gedijen, maar het bleken alleen maar saaie schilderijen.

Zaterdagochtend om 8 uur zaten we in de bus naar Palmerston North, dit is niet bepaald een zomers vakantieoord!
In Napier alleen maar zon en lekker weer, nou daar in Palmerston en Feilding ging het echt tekeer!
Waarom moesten we nou weer dit plaatsje kiezen, waar je oren enzo eraf vriezen!
Maar het uiteindelijke idee was goed, aangezien we Jose’s familie daar hebben ontmoet.
Jose’s tante woont daar al 30 jaar, en nooit zagen ze sneeuw ofzo daar!
Het was er dagen lang door het slechte weer niet zo licht en autorijden kon niet meer want door de sneeuw waren alle wegen dicht.

Gelukkig konden we maandag weer met de bus, en na een reis van 10 uur zijn we in Auckland...dusss.
Hier zullen we weer aardig wat beleven, maar hierover zullen we later weer een berichtje geven.
We zullen dan niet meer dichten, omdat we bang zijn dat de lezers zich dan tegen ons gaan richten.

Haere ra,

Emmy en Jose