Waitomo caves

Kia Ora,

Dit weekend gingen we meerdere avonturen beleven die startte met het huren van een witte Nissan Sunny. It feels just like home (maar Emmy mist wel haar groene dai-hatjoe).
Slim als we zijn besloten we om 's avonds in het donker voor het eerst links te gaan rijden door de bergen waarbij we hebben ervaren dat het er zo donker kan zijn dat je zelfs niet meer stopt voor een pispauze in de biesbos. Onder het genot van een gezamelijk duet, radio's werken niet in de bergen, zijn we 's avonds laat in waitomo caves aangekomen.

Na een korte nachtrust op de onderste verdieping van het stapelbed die per definitie ontzettend aantrekkelijk voor spinnen is, maar dit gelukkig deze nacht niet bleek te zijn, op naar de grotten voor een sportieve, avontuurlijke, zware, zeer enerverende, energievretende, spier-en rugpijn en blauwe plekken opwekkende maar zeer leuke dag.
(Wat een lange zin en dat zonder adem te halen, non stop...)

Het begon met een duikpak aantrekken, die sommige van ons achterstevoren aantrekken. Jullie mogen gokken wie dat was...
Voordat het avontuur in de grot begon waren we al kapot nadat we ons duikpak aanhadden. Vervolgens kregen we een mooi gekleurde zwarte pieten broek. Tot op heden hebben we nog niet ontdekt waar deze voor dienden, maar de jongens hadden in ieder geval iets om naar te kijken want zodra je door een hol kroop zakte de broek tot aan je enkels. Mooi kodak momentje die we voor onszelf houden en dus niet gepubliceerd wordt.

Daarna ff op je gemakkie 27 meter naar beneden abseilen. Beneden gingen we wandelen door de grotten. Het water is in de wintermaand laag waardoor raften niet echt gaat om je drijfvlotje, maar de stukjes waarbij we wel konden 'hangen' waren erg aangenaam.
Aan de zijkanten van de grot waren kleine doorgangen waar mensen doorheen konden kruipen. Eerst maar eens kijken hoe groot het gat is waar je uit moet, dan de diameter matchen met de grote van je kont en bepalen of je die uitdaging aandurft. Geloof ons...claustrofobisch moet je niet zijn!!!! En de insecten die er rondkruipen moet je ook niet teveel aandacht geven.
tijdens het klim en klauter uurtje is het veel vallen en opstaan waardoor we de nodige calorietjes verbrand hebben.

Na 3 uur weer ben je dus helemaal kapot en ben je blij als je weer daglicht kan zien. Het ene nadelige puntje aan de geweldige toer is dat je helemaal die 27 meter tegen de rotsen helemaal zelfstandig op moet klimmen.

Het was ontzettend gaaf om te doen en er zijn vele kodakmomentjes vastgelegd. Nu wacht ons weer een week arbeiden waarvan we ook heus nog weleens foto's publiceren, maar voorlopig geven ze de hele week takkenweer op.
Waarom niet vorige week??? Toen moesten we echt even in de winterzon zitten!

Leterrr, spater, doei.


Haere ra